Ingeborg 'Helena' van Stiphout
In 1958 werd ik in Breda geboren als oudste van vijf kinderen. Mijn ouders waren lid van de Opera-vereniging waarbij mijn vader door het hele land zeer verdienstelijke solistenrollen zong met zijn prachtige baritonstem. Er waren altijd musici en artiesten in ons huis en als kind probeerde ik de lyrisch/dramatische sferen te vangen en temmen, (want ja, ik vond het soms wel spannend) door te tekenen en verhaaltjes te improviseren op de piano. Ik was hooggevoelig, las enorm veel en had een meer dan rijke fantasie. Ik was ook een buitenbeentje en het duurde lang voordat ik me realiseerde dat ik daar iets mee kon en mijn talenten verder ging ontwikkelen.
Zo ging ik pas laat, op mijn 24ste, beginnen aan een conservatoriumstudie piano-improvisatie, waarna ik vervolgens met de onafgemaakte studie in kleine rokerige jazzcafeetjes en intieme theaterpodia speelde. Intussen volgde ik cursussen en workshops in de beeldende kunst en nam ik
privé-lessen van kunstenaars die ik ontmoette en waar ik bevriend mee raakte. De nadruk kwam steeds meer op het beeldend vlak te liggen waarna ik uiteindelijk de studie ‘monumentale kunst’ (2005 – 2011) volgde, wat zoiets was als thuiskomen omdat de wijze van experimenteren en improviseren overeenstemt met mijn opvattingen in de muziek. Vragen blijven onbeantwoord, het onderzoeken is het doel. Het is een ‘ongoing process’ Beeld en muziektaal zijn synoniem; al spelend kijken/luisteren… en voelen.
Wat mij beweegt
In mijn hoofd verschijnt vaak een beeld-verhaal dat ik in zijn geheel zie. Dat kan zijn omdat ik geraakt word door een gebeurtenis in mijn leven, door het nieuws wat ik hoor en mij verontrust, of eenvoudigweg door de sfeer van een landschap en de natuur. Het beeldverhaal is een manier om achter de werkelijkheid, de diepte in te kunnen kijken. Wat ís ‘werkelijk’ eigenlijk en is dat niet afhankelijk van de beschouwer? Soms wil ik de rol van de mens in
tijdloosheid verbeelden of juist uit de context halen en naar een nieuwe werkelijkheid verplaatsen. In het vormgeven daarvan maak ik ook gebruik van symboliek. In het verleden heb ik op allerlei manieren invulling gegeven aan de taal van het beeldende; van schilderen en het maken van collages/assemblages tot het bouwen van installaties en conceptuele kunst.
Collages zijn mijn favoriete medium geworden. Vaak snijd of scheur ik snippers uit een tijdschrift, waarbij ik een specifieke kleur of aanzet van een vorm zoek. De snippers zijn mijn verf. Uren kan ik doorbrengen met het zoeken naar de juiste combinatie van figuratieve elementen of het scheppen van een vlak.
Het is een heerlijke puzzel, een manier om de suggestie van een filmisch beeld te wekken. Ik gebruik soms mixed media en combineer papier met karton, fotografie, krijt en/of verf. Het werk is af zodra de behoefte ontbreekt om er nog iets over uit te leggen, dat doet het beeld voor mij en ik bied ruimte voor interpretatie aan degene die kijkt.